Hoera! Onze jongste zoon Matthias is nu bijna drie weken geleden geboren! Het is een bijzondere tijd om met zijn allen met kraamverlof thuis te zijn. Gelukkig gaat het met iedereen goed en zijn we allemaal nog gezond. Matthias is ook gelijk de reden dat het even geduurd heeft voor we weer wat schreven. Maar gelukkig houdt hij er een, voor een pasgeboren baby, behoorlijk relaxed schema op na en hebben we inmiddels weer wat tijd en energie om ons met de groene familie bezig te houden.
Een van de interessante dingen waar we juist dankzij de Coronatijd op kwamen, was het concept van ‘baby zindelijkheidscommunicatie’. Van een vriendin hadden we de Ouders van nu duurzaamheidseditie gekregen om te lezen tijdens het zwangerschapsverlof. Op de duurzaamheid van een aantal artikelen vond ik wel wat af te dingen, maar in een bijzinnetje lazen we over baby zindelijkheidscommunicatie en dat je dan helemaal geen luiers nodig had. Dat klonk ons als (opnieuw) aanstaande ouders als muziek in de oren! Hoe werkt het precies?
Er zijn verschillende boeken over baby zindelijkheidscommunicatie. De bekendste is van Laurie Boucke. Vonden we niet heel erg leesbaar. Onze aanraders zijn The Diaper-Free Baby van Christie Gross-Loh en Diaper Free van Ingrid Bauer. Er is zelfs een Amerikaanse organisatie: diaperfreebaby.org die zich richt op het informeren van jonge ouders over dit concept en je kan helpen bij vragen of problemen.
En het blijkt als concept al eeuwenoud. Immers, vroeger en nu nog steeds in een heleboel gebieden, bestaan er helemaal geen luiers. Het stond ons ook nog bij dat het CJG ons verteld had dat Chinese kindjes altijd al met 1 jaar zindelijk zijn en dat zij ook niet snapten hoe ze dat deden. Nou, wij inmiddels wel. Eigenlijk is het heel simpel. Net als bijvoorbeeld bij puppy’s gaat het erom dat je baby eigenlijk helemaal geen zin heeft om in zijn eigen poep en plas te blijven. Heel begrijpelijk ook, want ons lijkt het ook bepaald geen feest om in een dikke plastic broek met poep en plas te zitten. Met andere woorden, hij staat ervoor open om zijn behoefte juist ergens anders te doen, waar het niet tegen zijn lichaam aan blijft zitten. En hij kan dus ook leren de boel op te houden en op het juiste moment te plassen en te poepen. Eigenlijk is het natuurlijk ook heel raar: de natuur heeft ons uitgerust met de natuurlijke wens om niet in onze poep en plas te willen zitten en dan gaan we pasgeboren baby’tjes eerst leren dat ze dat wel moeten doen, om ze vervolgens een paar jaar later weer precies het tegenovergestelde te moeten leren! En dan vinden we het raar dat ze daar geen zin in hebben tegen die tijd. De wereld op zijn kop.
Eerlijk gezegd was Eveline nog wat sceptisch over het hele experiment, maar Diederik ging zodra Matthias de eerste tekenen van luieruitslag vertoonde fanatiek met hem aan de slag. Elke luierwissel boven het potje en een ‘pssssh’ geluid maken. En wat bleek? Binnen twee dagen viel het kwartje en hadden we bijna geen poepluiers meer. Matthias vond het kennelijk erg prettig op deze manier en hield de poep gewoon op tot hij boven een potje werd gehouden. Het signaal dat hij gebruikt is een beetje moeilijk gaan liggen draaien en ‘eheheh’ zeggen. Dan weten we dat hij wil en houden we hem boven een potje. Je voelt al aankomen dat de luieruitslag binnen de kortste keren als sneeuw voor de zon verdween en Matthias steeds blijer werd. Met dat geweldige resultaat is Eveline inmiddels ook helemaal om en zijn we nu met de hele familie bezig om te zorgen dat Matthias tijdig zijn behoefte buiten een luier kan doen. Want we gebruiken nog wel katoenen luiers. Die hadden we al vanaf de geboorte van Quinten en bevielen erg goed. Nu gebruiken we ze voor de zekerheid: tijdens het voeden, wandelen en slapen. En stukje bij beetje hebben we er steeds minder nodig. Net als van billendoekjes, smeersels en al dat soort spul. Want als Matthias niet in vieze uitgesmeerde luiers ligt, hoef je die billetjes ook nauwelijks schoon te maken. Even afvegen met een WC-papiertje is voldoende.
Dat ‘eheheh’ klonk ons nog erg bekend in de oren. Zowel Quinten, maar vooral Elisa waren als baby erg fervente ‘eheheh-ers’. Wat balen wij ervan dat we toen nog niet van baby zindelijkheidscommunicatie hadden gehoord! Want Elisa had enorm veel last van krampjes en luieruitslag en brulde regelmatig het hele huis bij elkaar. Het is natuurlijk gissen achteraf, maar met de ervaring van nu wilde ze waarschijnlijk gewoon van haar vieze broeken af en niet poepen in een luier!
Het is nu natuurlijk nog raden, maar met hoe goed het nu al gaat met Matthias hebben we goede hoop dat we significant minder luiers hoeven te wassen dan bij onze oudste twee. En hopen we dat hij zonder al te veel problemen en gedoe zindelijk wordt. De ervaringen van andere ouders die dit al doen geven ons goede hoop!