Daar sta je dan met je goede gedrag. Je hebt jaren zuinig geleefd en flink gespaard zodat je je dak vol kunt leggen met zonnepanelen. Want je vindt het waanzinnig dat er weilanden worden volgezet terwijl er nog zo veel ruimte op daken beschikbaar is. Dus je draagt je steentje bij en zorgt voor overcapaciteit op je dak. Zo heb je zelf, zelfs in de winter, meestal genoeg groene stroom voor je eigen verbruik beschikbaar, maar kun je daarnaast door de teruglevering ook bijdragen aan de energietransitie. En als dat op alle plekken waar dat mogelijk is zou gebeuren, kunnen we met minder zonneparken op weilanden toe.
Je zou verwachten dat de overheid en energiemaatschappijen daar blij mee zouden zijn. Immers, meer capaciteit op daken betekent minder investeringen nodig in zonneparken en dergelijke. Helaas blijkt niets minder waar. We ontvingen een bericht van Energie van Ons: “Veel van onze klanten hebben zonnepanelen en dragen daarmee bij aan de energietransitie. De energietransitie brengt ook de nodige uitdagingen met zich mee voor energieleveranciers. Ook Energie VanOns ontkomt er niet aan; vanaf 1 maart 2024 gaan ook wij vaste terugleveringskosten invoeren. Huishoudens en kleine bedrijven die per jaar 1.000 kWh of meer aan zonnestroom terugleveren, krijgen vanaf dan deze vaste terugleverkosten in rekening gebracht.“
Of je nu wilt of niet, deze periode in het jaar leidt toch altijd tot bezinning. We gaan terugkijken op het afgelopen jaar, nadenken over het nieuwe. Vragen ons af waar we goed aan hebben gedaan en wat we het komende jaar anders kunnen doen. Soms is dat fijn, soms is dat frustrerend. Als je erachter komt dat je graag iets anders had gedaan, maar dat nu niet meer kan. Feit blijft dat het nieuwe jaar altijd anders gaat zijn en dat je nooit meer dezelfde beslissing zult nemen. Je bent immers een jaar verder, hebt nieuwe inzichten opgedaan en er zullen nieuwe situaties komen die je nog niet eerder hebt gezien.
Wist je al dat met ingang van komend jaar ook vakantiehuisjes een energielabel moeten hebben en laten zien bij verhuur en verkoop? Tot dusverre was dit nog niet verplicht en van de ruim 90.000 vakantiewoningen blijkt verreweg de meerderheid nog geen energielabel te hebben. Een hele operatie dus. Aangezien wij een supergoed geïsoleerd en gasloos huisje hebben dachten wij goed te zitten met het label. Blijkt helaas niet waar te zijn. Daar zit je dan met je supereco huisje op een supereco park, maar wel met een energielabel D…
De tijd van de mannen met rode pakken en witte baarden is weer aangebroken. En bij onze kinderen de bijbehorende opwinding over cadeautjes. En vervolgens onze eigen frustratie over waarom die op zich mooie tradities en feesten toch alleen maar over cadeaus en dus spullen gaan. Daarom is de op LinkedIn en Instagram gedeelde oproep voor een duurzame Sinterklaas met een tweedehands piet alleen maar fantastisch!
Heb je dat ook wel eens? Van die dagen dat je je nogal futloos voelt en je afvraagt wat het nut nu eigenlijk is van wat je doet? Nou, zo’n dag heb ik nu dus. Op mijn vaste schrijfochtend zit ik me echt af te vragen waarom ik dit doe. Het mij de laatste weken verdiepen in het sociale media gebeuren heeft ook niet echt geholpen. Het staat daar vol met mensen die in meer of mindere mate met hetzelfde bezig zijn als wij. En dat roept de vraag op: wat heb ik daar nu dan nog aan toe te voegen? Deze week een beetje zelf-peptalk :-).
Afgelopen en komende zaterdag is het weer tijd voor de duurzame huizenroute. Een goede manier om inspiratie op te doen over hoe je je huis kunt verduurzamen. Want laten we wel wezen, dat is hard nodig. Uiteraard doen we mee en ontvangen we komende zaterdag gasten om ons energieneutrale huis te laten zien. Wil je los daarvan weten hoe je je huis kunt verduurzamen, neem dan vooral contact met ons op via postvak@degroenefamilie.nl. We denken graag met je mee of maken een offerte voor een advies op maat.
Nu kan je inderdaad makkelijk denken: ‘Ja, jullie hebben een nieuwbouwhuis, dus nogal wiedes dat dat superduurzaam en energieneutraal is.’ Dat klopt inderdaad, bij nieuwbouw is het eerder bijzonder te noemen als die niet energieneutraal opgeleverd worden. Gezien de stand van de techniek is het verbazingwekkend dat dit soms nog wel gebeurd. Maar ook bestaande woningen kunnen vaak met de juiste maatregelen enorm verbeterd worden.
Neem nou onze vorige woning, een jaren ’70 tussenwoning. Die hebben we in een paar jaar tijd opgekrikt van een energielabel D naar een A, en dat zonder zonnepanelen. Het kan dus wel. Hoe hebben we dat dan voor elkaar gekregen?
Vorige week had ik het over hergebruik van spullen: juist door zelf van een ander iets over te nemen of door je eigen spullen door te geven of te verkopen. Deze week moest ik denken aan iets wat daar nauw aan verwant is, namelijk delen. Ook helemaal hot en happening natuurlijk: de deeleconomie. Maar eerst nog een mooi plaatje van mijn dochter die geheel (met uitzondering van haar bril) nieuw in het hergebruik gestoken naar school ging van de week. Ze vond het maar wat mooi.
Van het weekeinde waren we weer eens aan het grasmaaien. Dat doen wij tot verbazing van onze buren met een handmaaier in plaats van met een gemotoriseerde of robotmaaier. Die laatsten komen er bij ons wat mij betreft niet in, aangezien ik teveel enge verhalen heb gehoord over hoe zij met insecten en kleine dieren omgaan. Nu heb ik me verder niet verdiept in het waarheidsgehalte van deze verhalen en zullen er vast en zeker fabrikanten zijn die er juist op letten dat de robotmaaiers veilig zijn voor alle dieren, maar desalniettemin een no go. Zolang als we fit en gezond zijn en prima zelf achter een maaier kunnen lopen dan doen we dat. Scheelt ook weer sportschool. We hebben ons nog wel even verdiept in een accumaaier, maar van het oerwoud van typen accu’s die dan weer wel en niet met elkaar compatibel zijn werden we al snel depressief. Nog los van wat die dingen kosten. Een maaier met een snoer dan? Ook dat werd hem niet gezien de afstanden die je in onze tuin moet afleggen en het risico op doormaaien van het snoer. Waar kwamen we toen op uit? Jawel, de handmaaier. Superduurzaam, handzaam en geheel aangedreven op menskracht. Want ja, met een motormaaier moet je toch ook dat hele stuk lopen, dan maakt het weinig meer uit of je hem nu duwt of niet. De kinderen vinden het ook prachtig. En het resultaat is prima.
Toen we weer klaar waren zaten we aan de thee te denken hoeveel robot/gemotoriseerde maaiers er wel niet in onze wijk zijn. En hoeveel andere spullen mensen voor hun huis en tuin nodig hebben en allemaal apart kopen. Denk aan bosmaaiers, schuurmachines, zagen, boormachines, glazenwassystemen, etc. (Bladblazers hoor en zie ik ook veel, maar die schaar ik niet tussen de producten die we nodig hebben. Mogen wat mij betreft meteen verboden worden.) Eigenlijk is dat toch heel inefficient, dat vrijwel iedereen dergelijke apparaten los heeft terwijl je ze misschien hooguit een paar keer per jaar nodig hebt. Heel fervente klussers misschien uitgezonderd.
Dus ik ging eens polsen of er animo zou zijn voor een deelsysteem. Dat bleek het geval, dus mijn zoektocht ging verder. Er zou vast al zoiets bestaan. En inderdaad, marktleider op dit gebied is Peerby. Dus ik ging enthousiast aan de slag. Ik zag dat er al best wat stadsgenoten met verschillende apparaten op zaten, dus dat begon veelbelovend. Maar wat ik al snel niet zo leuk vond was dat ik op een gegeven moment moest kiezen tussen een gratis account en twee varianten betaalde accounts waarmee je dan allerlei privileges zou kunnen krijgen, zoals vaker gratis lenen en dergelijke. In een artikel van Quote kon ik terugvinden dat dit model bedacht is om het platform überhaupt in leven te houden. Tsja, daar zit dan ook wel weer wat in, want als het anders niet betaalbaar is dan houdt het op natuurlijk. En toch blijft het eigenaardig dat we er als samenleving vanuit gaan dat groene en duurzame initiatieven kennelijk liefdewerk zijn, maar daarover in een ander blog meer.
Hoe dan ook, mijn enthousiasme voor Peerby raakte al redelijk snel op, aangezien ik iets zoek dat ik heel simpel met alleen mijn buurtgenoten kan gebruiken. Ik denk dat we erop uitkomen dat we ergens een link met een gedeeld document delen in de buurtapp waarop mensen dan kunnen aangeven wat ze hebben en bij wie ze kunnen aankloppen om het te lenen. Lekker ‘old school’, lekker makkelijk en lekker zonder verdienmodel.
Hergebruik. Zo’n simpele term die alles dekt en die zo logisch is als je het hebt over duurzaamheid. In plaats van nieuw kopen of weg doen gebruik je spullen nog een keer. En dus koop je zelf gebruikte spullen of geef je je eigen spullen weg. Dat is niet alleen heel duurzaam, het is ook nog eens financieel heel interessant. Wat gelijk de mythe ontkracht dat duurzaamheid alleen is weggelegd voor mensen met een flink budget.
Het was het gesprek van de afgelopen weken bij ons thuis. Gaan we wel of niet voor een elektrische auto? Wat is nu eigenlijk duurzamer? Onze Prius nog verder op rijden of overstappen op een elektrisch model en alle zonne-energie die we over hebben (en dat is nogal wat) gebruiken voor ons transport? Dankzij onze auto-garage mochten we een weekeinde rondrijden in de Toyota bZ4X om elektrisch rijden eens te testen.
Ik zit weer wat onwennig achter de computer. Het is inmiddels een jaar geleden dat ik een blog heb geschreven. Niet dat er in het afgelopen jaar niets interessants is gebeurd in ons leven, integendeel. Het afgelopen jaar was echt een achtbaan. En wel zo’n achtbaan dat er van blogs schrijven helaas weinig terecht kwam.
