Tsja, en daar kwam weer zo’n dilemma. We waren toch eigenlijk wel tot de conclusie gekomen dat we onze verragde Ikea banken, die inderdaad ideaal waren met kinderen, toch niet meer zo lekker vonden zitten. Bovendien vonden we ze onnodig veel ruimte innemen. Iets waar we na het kijken van Marie Kondo op Netflix bewust van waren geworden.
Dus Diederik had al weken geleden een van de banken naar de zolder verplaatst. Maar ja, wat te doen met die andere? We willen immers geen nieuwe spullen kopen. Bovendien hebben we onze uitdaging verder verscherpt na het lezen van het boek ‘Miljonair met een gewone baan’. Hoofdboodschap: elke Euro is er een, dus alles wat je kan besparen is meegenomen.
Lijkt grotendeels overeen te komen met onze duurzame idealen, maar is niet altijd zo. Enerzijds natuurlijk wel als het gaat om lang met dingen doen, tweedehands spullen, etc. Maar als het gaat om dagelijkse boodschappen en kleding (want verbruikskleding krijg je nauwelijks tweedehands) gaat het natuurlijk niet op. De duurzame, biologische, vegetarische en fair-trade variant is vrijwel altijd stukken duurder dan de goedkoopste variant die dat alles niet is. Met als gevolg dat voor ons de boodschappen een behoorlijke hap uit het budget zijn (zo’n 700 Euro per maand met zijn vieren). Maar ja, dan betaal je waarschijnlijk wel wat het product echt zou moeten kosten. En al die goedkope producten die die kwaliteiten niet bezitten zouden dus eigenlijk gezien de milieubelasting die zij meebrengen vele malen duurder moeten zijn dan onze boodschappen.
Terug naar de bank. We hadden op zolder nog een bank staan die we van mijn tante geërfd hadden. Supermooie houten bank met heerlijke kussens. Ook heel duurzaam: met een hoes die zo’n 20 jaar geleden nog door mijn moeder op maat genaaid was van stof die voor autostoelen gebruikt werd. Reststukjes vanuit de fabriek waar zij secretaresse was. Superdegelijk spul, want er was geen spoor van slijtage te zien. Maar helaas was het knalblauw en totaal niet passend bij de rest van ons interieur. Wat nu? Nieuwe bekleding zou zonde zijn van het spul dat nog goed was, maar anderzijds zag dit er niet uit in de woonkamer. Toen kwamen we op het briljante idee van een grand foulard. Helaas was er in de wijde omtrek bij geen enkele kringloopwinkel een acceptabel exemplaar te vinden. Ook Marktplaats bood geen soelaas. Ten minste, niet als niet niet van vergeelde bloemetjes houdt. Echt duurzaam geproduceerde varianten konden we ook niet vinden. Dus uiteindelijk hebben we maar gekozen voor de tussenoplossing: geen nieuwe bank, geen nieuwe bekleding, maar dan toch maar een nieuwe bruine grand foulard waarvan we geen idee hebben onder welke omstandigheden die is geproduceerd. De kleur is in ieder geval perfect en de semi-nieuwe bank staat nu erg mooi.