Afgelopen en komende zaterdag is het weer tijd voor de duurzame huizenroute. Een goede manier om inspiratie op te doen over hoe je je huis kunt verduurzamen. Want laten we wel wezen, dat is hard nodig. Uiteraard doen we mee en ontvangen we komende zaterdag gasten om ons energieneutrale huis te laten zien. Wil je los daarvan weten hoe je je huis kunt verduurzamen, neem dan vooral contact met ons op via postvak@degroenefamilie.nl. We denken graag met je mee of maken een offerte voor een advies op maat.
Nu kan je inderdaad makkelijk denken: ‘Ja, jullie hebben een nieuwbouwhuis, dus nogal wiedes dat dat superduurzaam en energieneutraal is.’ Dat klopt inderdaad, bij nieuwbouw is het eerder bijzonder te noemen als die niet energieneutraal opgeleverd worden. Gezien de stand van de techniek is het verbazingwekkend dat dit soms nog wel gebeurd. Maar ook bestaande woningen kunnen vaak met de juiste maatregelen enorm verbeterd worden.
Neem nou onze vorige woning, een jaren ’70 tussenwoning. Die hebben we in een paar jaar tijd opgekrikt van een energielabel D naar een A, en dat zonder zonnepanelen. Het kan dus wel. Hoe hebben we dat dan voor elkaar gekregen?
Vorige week had ik het over hergebruik van spullen: juist door zelf van een ander iets over te nemen of door je eigen spullen door te geven of te verkopen. Deze week moest ik denken aan iets wat daar nauw aan verwant is, namelijk delen. Ook helemaal hot en happening natuurlijk: de deeleconomie. Maar eerst nog een mooi plaatje van mijn dochter die geheel (met uitzondering van haar bril) nieuw in het hergebruik gestoken naar school ging van de week. Ze vond het maar wat mooi.
Van het weekeinde waren we weer eens aan het grasmaaien. Dat doen wij tot verbazing van onze buren met een handmaaier in plaats van met een gemotoriseerde of robotmaaier. Die laatsten komen er bij ons wat mij betreft niet in, aangezien ik teveel enge verhalen heb gehoord over hoe zij met insecten en kleine dieren omgaan. Nu heb ik me verder niet verdiept in het waarheidsgehalte van deze verhalen en zullen er vast en zeker fabrikanten zijn die er juist op letten dat de robotmaaiers veilig zijn voor alle dieren, maar desalniettemin een no go. Zolang als we fit en gezond zijn en prima zelf achter een maaier kunnen lopen dan doen we dat. Scheelt ook weer sportschool. We hebben ons nog wel even verdiept in een accumaaier, maar van het oerwoud van typen accu’s die dan weer wel en niet met elkaar compatibel zijn werden we al snel depressief. Nog los van wat die dingen kosten. Een maaier met een snoer dan? Ook dat werd hem niet gezien de afstanden die je in onze tuin moet afleggen en het risico op doormaaien van het snoer. Waar kwamen we toen op uit? Jawel, de handmaaier. Superduurzaam, handzaam en geheel aangedreven op menskracht. Want ja, met een motormaaier moet je toch ook dat hele stuk lopen, dan maakt het weinig meer uit of je hem nu duwt of niet. De kinderen vinden het ook prachtig. En het resultaat is prima.
Toen we weer klaar waren zaten we aan de thee te denken hoeveel robot/gemotoriseerde maaiers er wel niet in onze wijk zijn. En hoeveel andere spullen mensen voor hun huis en tuin nodig hebben en allemaal apart kopen. Denk aan bosmaaiers, schuurmachines, zagen, boormachines, glazenwassystemen, etc. (Bladblazers hoor en zie ik ook veel, maar die schaar ik niet tussen de producten die we nodig hebben. Mogen wat mij betreft meteen verboden worden.) Eigenlijk is dat toch heel inefficient, dat vrijwel iedereen dergelijke apparaten los heeft terwijl je ze misschien hooguit een paar keer per jaar nodig hebt. Heel fervente klussers misschien uitgezonderd.
Dus ik ging eens polsen of er animo zou zijn voor een deelsysteem. Dat bleek het geval, dus mijn zoektocht ging verder. Er zou vast al zoiets bestaan. En inderdaad, marktleider op dit gebied is Peerby. Dus ik ging enthousiast aan de slag. Ik zag dat er al best wat stadsgenoten met verschillende apparaten op zaten, dus dat begon veelbelovend. Maar wat ik al snel niet zo leuk vond was dat ik op een gegeven moment moest kiezen tussen een gratis account en twee varianten betaalde accounts waarmee je dan allerlei privileges zou kunnen krijgen, zoals vaker gratis lenen en dergelijke. In een artikel van Quote kon ik terugvinden dat dit model bedacht is om het platform überhaupt in leven te houden. Tsja, daar zit dan ook wel weer wat in, want als het anders niet betaalbaar is dan houdt het op natuurlijk. En toch blijft het eigenaardig dat we er als samenleving vanuit gaan dat groene en duurzame initiatieven kennelijk liefdewerk zijn, maar daarover in een ander blog meer.
Hoe dan ook, mijn enthousiasme voor Peerby raakte al redelijk snel op, aangezien ik iets zoek dat ik heel simpel met alleen mijn buurtgenoten kan gebruiken. Ik denk dat we erop uitkomen dat we ergens een link met een gedeeld document delen in de buurtapp waarop mensen dan kunnen aangeven wat ze hebben en bij wie ze kunnen aankloppen om het te lenen. Lekker ‘old school’, lekker makkelijk en lekker zonder verdienmodel.
Hergebruik. Zo’n simpele term die alles dekt en die zo logisch is als je het hebt over duurzaamheid. In plaats van nieuw kopen of weg doen gebruik je spullen nog een keer. En dus koop je zelf gebruikte spullen of geef je je eigen spullen weg. Dat is niet alleen heel duurzaam, het is ook nog eens financieel heel interessant. Wat gelijk de mythe ontkracht dat duurzaamheid alleen is weggelegd voor mensen met een flink budget.
Ken je dat ook? Dat aan het einde van de vakantie mensen tegen je zeggen; ’Jaha, het echte leven gaat weer beginnen’. Dat is toch eigenlijk een rare opmerking? Hoezo het echte leven? Is er dan iets nep aan het leven als het vakantie is? Het leidde in ons gezin in elk geval tot filosofische overpeinzingen.
Allereerst de beste wensen voor 2022! Dat het je maar veel gezondheid, geluk, liefde, wijsheid, duurzaamheid en nieuwe inzichten en ideeën mag geven.
Voor ons belooft 2022 een spannend jaar te worden: we gaan deze zomer verhuizen naar Steenwijk. We hebben een prachtige plek gevonden waar we in de toekomst onze duurzame idealen kunnen uitleven en waar ook ruimte was om opa Walter (Evelines vader) ook bij ons te huisvesten. Het had nog heel wat discussies en voeten in de aarde, want het is een nieuwbouwproject en is nieuwbouw nu eigenlijk wel zo duurzaam?
Onze buurt doet, volgens een brief die we van de gemeente kregen, mee aan een GFT-proef. Het is de bedoeling dat we als bewoners ‘meedenken over hoe we nog beter en op een duurzame manier ons afval kunnen scheiden’. En het betreft een ‘belangrijk milieuproject’ waarvan we bij voorbaat al weten dat het tot positieve uitkomsten leidt: ‘De positieve uitkomsten van het afval scheiden in uw woonomgeving zullen uiteindelijk worden doorgevoerd door heel Oegstgeest.’
En na ons jubelverhaal over ons sterk verminderde waterverbruik bleef nu (gelukkig) ook de energierekening niet achter. We kregen ruim 400 Euro terug en bleken 400 m3 minder gas te hebben gebruikt dan het jaar ervoor. Electra was gelijk gebleven. Daarmee komen we nu op een maandelijks termijnbedrag van minder dan 100 Euro (het gemiddelde niveau van een kleine flat) en dat voor een huis van bijna 200m2! Hoe kan dat?
Hoe maak je nu eigenlijk duurzaam schoon? Dat de meeste middelen niet goed voor het milieu zullen zijn spreekt wel voor zich met veelzeggende plaatjes van dode vissen en doodshoofden. Maar waarom zou je dat spul dan eigenlijk gebruiken om je huis schoon te maken? Maken ze daar dan ook niet meer dood dan eigenlijk de bedoeling is? Bovendien zijn al die spullen ook nog eens best duur.
De afgelopen dagen druk in de weer geweest om uit te zoeken of onze energie afname wellicht goedkoper maar ook groener kon dan op dit moment bij Green Choice.
Vandaag kwamen we met vrienden te spreken over de WOZ. In onze gemeente bleek die voor vrijwel exact dezelfde huizen tienduizenden euro’s te kunnen verschillen. In hun gemeente was dat niet anders. Nu maakt dat op zich op het totale bedrag van je gemeentelijke belastingen maar een paar euro uit, maar toch.
